When restoring an endodontically treated tooth, it is important to preserve the pericervical dentin so it is resistant especially to lateral forces occurring during mastication. When little pericervical dentin is seen to be present, an adhesive restoration is indicated. Tooth survival of endodontically treated teeth restored with adhesive direct and indirect restorations varies between 90.5% and 95.0% after 5 years. Deciding between a direct or an indirect restoration depends above all on the possibility to predictably restore the anatomy and on gloss retention. Because endodontically treated teeth are vulnerable to lateral forces, control of these forces after direct or indirect restoration is important. This can be achieved by a reduction in the steepness of the cuspal slope and/or by covering the cusps with the restorative material.
Bij de restauratie van een endodontisch behandeld gebitselement is het van belang om het pericervicale dentine te behouden zodat het gebitselement bestand is tegen voornamelijk laterale krachten tijdens de kauwbewegingen. Wanneer gesignaleerd wordt dat er weinig pericervicaal dentine is, is een adhesieve restauratie geïndiceerd. De tandoverleving van endodontisch behandelde gebitselementen hersteld met adhesieve directe en indirecte restauraties varieert van 90,5% tot 95,0% na 5 jaar. Overwegingen om tussen een directe en indirecte restauratie te kiezen hebben vooral te maken met de mogelijkheden om de vorm voorspelbaar te herstellen en de glansretentie. Omdat endodontisch behandelde gebitselementen zwakker zijn bij laterale belasting, is het na de directe of indirecte restauratie belangrijk de laterale krachten te controleren. Dit kan door het minder steil maken van de knobbelhellingen en/of de knobbels de overkappen met het restauratiemateriaal.