Objective: In this study we aimed to examine and compare the stress levels and the factors affecting stress levels of physicians working in Emergency Medicine (EM) and Internal Medicine (IM) Departments.
Method: This is a cross-sectional study performed in a research and training hospital. The study population consisted of 39 physicians. Professional Life Stress Scale (PLSS), Beck Anxiety Inventory (BAI), Beck Depression Inventory (BDI) and Acceptance and Action Questionnaire-II (AAQ-II) were used.
Results: Thirty-nine physicians (female 56.4%; mean age 32.6±6.8 years) included in analysis. They were from EM (n=19; 48.7%), and IM (n=20; 51.3%). Twenty-six (66.7%) participants had a score of 16-30 points indicating a moderate degree of stress in their professional life. The BAI and BDI scores of the participants ranged from 0 to 36 (mean, 8.4±8.9) and 0 to 29 (mean, 7.6±5.9), respectively, which indicated that the participants were below the psychopathological limits in terms of anxiety and depressive symptoms. AAQ-II scores were found to be significantly lower in emergency physicians (p=0.049) indicating that they had a lower level of experiential avoidance than others. Also, AAQ-II scores were found significantly lower in those who had children (p=0.028).
Conclusion: Working in EM departments for longer periods is associated with higher stress levels while increases the ability to cope with stress. Our study shows that having children is related with decrease in experiential avoidance, hence higher levels of psychological flexibility. Any significant differences were not found between the groups in terms of PLSS, BAI and BDI scores.
Amaç: Bu çalışmada, Acil Tıp ile İç Hastalıkları bölümlerinde çalışan hekimlerin psikolojik iyilik halleri ile stres düzeylerinin incelenerek karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Bu araştırma, bir eğitim ve araştırma hastanesinde yapılan kesitsel bir çalışmadır. Çalışmaya 39 hekim katıldı. Ölçeklendirmelerden Profesyonel Yaşam Stres Ölçeği (PYSÖ), Beck Anksiyete Envanteri (BAE), Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Kabul Eylem Formu-II (KEF-II) kullanıldı.
Bulgular: Analize dahil edilen 39 hekimden (%56,4’ü kadın, ortalama yaş: 32,6±6,8) 19’u (%48,7) acil ve 20’si (%51,3) iç hastalıkları branşındaydı. Katılımcıların %66,7’sında (N=26) PYSÖ 16-30 puan aralığında hesaplanmıştır ki bu değer aralığı meslek yaşamlarında orta düzeyde streste olduklarını göstermektedir. BAE ve BDE skorları sırasıyla 0-36 (ortalama, 8,4±8,9) ve 0-29 (ortalama, 7,6±5,9) arasında değişmekteydi. Ortalama puanlar üzerinden baktığımızda bu değerler katılımcıların anksiyete ve depresif semptomlar açısından psikopatolojik sınırın altında olduklarını işaret etmektedir. Acil uzmanlarında KEF-II skorlarının anlamlı olarak düşük bulunması (p=0,049) yaşantısal kaçınmanın sadece bu grupta düşük olduğunu göstermektedir. Ayrıca çocuk sahibi olanların KEF-II skorlarının düşük olduğu saptanmıştır (p=0,028).
Sonuç: Uzun süreli acilde çalışmak, stresle başa çıkma yeteneğini arttırırken, daha yüksek stres seviyelerine neden olmaktadır. Çalışmamızda çocuk sahibi olmanın yaşantısal kaçınmada azalma ve psikolojik esneklikte artma ile birlikte olduğu görülmüştür. Bununla birlikte, gruplar arasında PYSÖ, BAE ve BDE skorları açısından anlamlı bir fark bulunmamıştır.
Keywords: Work-related stress; anxiety; physician, emergency; psychological flexibility.
Copyright Istanbul Medeniyet University Faculty of Medicine.