Objective: Blood transfusion is a common lifesaving treatment but it is often complicated with alloimmunization. Previously studies in Greece have concentrated on alloimmunization in multiply transfused thalassemic patients or antenatal women. However, the relative frequency of red blood cell (RBC) alloantibodies in the general patient population has not been studied so far. The aim of the present retrospective study was to estimate the prevalence and specificity of RBC alloantibodies in a large cohort of patients in two general hospitals and their association with age, sex, and the patients’ clinic of hospitalization.
Materials and methods: Data from 2012 to 2016 from the “Sismanogleio” and “Thriasio” general hospitals in Athens, Greece, were studied retrospectively. Statistical analysis was performed with SAS for Windows 9.4.
Results: Six hundred twenty-six patients (626/53800, 1.16%) were alloimmunized for one or more alloantibodies. The mean age was 67.99±17.56 years. Most antibodies were found in women [62.66% (438/699) in women vs. 37.34% (261/699) in men (p=0.0007)], while the vast majority of antibodies (66.81%) were found in patients aged 61-90. The most frequent antibody was anti-Kell (26.61%), followed by anti-E (16.02%), anti-D (15.02%), anti-Jka (5.87%), and anti-M (5.72%). Anti-C (81.48%, n=27) and anti-Cw (54.17%, n=24) tended to be found more often in patients with multiple antibodies. Most alloimmunized cases were found in general surgery (42.65%) and internal medicine departments (38.66%).
Conclusion: According to our results, the alloimmunization data in a general patient population in Greece were consistent with the majority of studies in the international literature. Whether a strategy at national level needs to be directed towards extending matching for the whole population or towards applying sensitive and compulsory indirect antiglobulin tests before any transfusions in order to efficiently prevent alloimmunization remains an issue of debate.
Amaç: Kan transfüzyonu sık uygulanan hayat kurtarıcı bir tedavidir ancak sıklıkla alloimmünizasyon ile komplike olur. Yunanistan’da daha önce yapılan çalışmalar çoklu transfüze edilen talasemik hastalar ve antenatal kadınlar üzerine yoğunlaşmıştır. Ancak şimdiye kadar genel hasta popülasyonunda eritrosit alloantikorlarının görece sıklığı araştırılmamıştır. Bu geriye dönük çalışmanın amacı iki hastanedeki büyük bir hasta grubunda eritrosit alloantikorlarının sıklığı, özgüllüğü yanında yaş, cinsiyet ve hastaneye yatış kliniği ile ilişkisi tahmin etmektir.
Gereç ve yöntemler: Atina, Yunanistan’da bulunan Sismanogleio ve Thriasio hastanelerinin 2012-2016 dönemine ait verileri geriye dönük olarak incelendi. İstatistiksel analiz SAS for Windows 9.4 yazılım platformu ile yapıldı.
Bulgular: Altı yüz yirmi altı hastanın (626/53800, %1,16) bir veya daha fazla alloantikor ile alloimmünize olduğu saptandı. Ortalama yaş 67,99±17,56 idi. Kadınlarda antikor saptanma oranı (%62,66; 438/699) erkeklere (%37,34; 261/699) kıyasla daha fazlaydı (p=0,0007) ve antikorların büyük çoğunluğu (%66,81) 61-90 yaş grubunda izlendi. En sık anti-Kell antikoru (%26,61) saptanırken bunu anti-E (%16,02), anti-D (%15,02), anti-Jka (%5,87) ve anti-M (%5,72) izledi. Anti-C (%81.48, n=27), anti-Cw (%54,17, n=24) çoklu antikorlu hastalarda daha sık bulunma eğilimindeydi. Alloimmünize olgularının çoğu genel cerrahi (%42,65) ve iç hastalıkları (%38,66) kliniğinde bulundu.
Sonuç: Sonuçlarımıza göre, Yunanistan’da bulunan genel hasta popülasyonundaki alloimmünizasyon oranları uluslararası literatürdeki çalışmaların çoğu ile uyumludur. Alloimmünizasyonun etkin biçimde önlenmesi için ulusal düzeydeki stratejinin tüm popülasyonda genişletilmiş uyum arama veya tüm transfüzyonların öncesinde zorunlu indirekt antiglobulin testine yönlendirilmesi konuşu tartışmalıdır.
Keywords: Alloimmunization; Prevalence; Red blood cells; Alloantibodies; Specificity; Age distribution; Sex distribution; Blood transfusion.