Studies of animal communication have documented myriad rapid, context-dependent changes in visual and acoustic signal design. In contrast, relatively little is known about the capacity of vertebrate chemical signals to rapidly respond, either plastically or deterministically, to changes in context. Four years following an experimental introduction of lizards to replicate experimental islets, we aimed to determine if chemical signal design of the experimental populations differed from that of the source population. In 2014, we translocated Podarcis erhardii lizards from a large, predator-rich island to each of five replicate predator-free islets. Mean population densities increased fivefold over the following 4 years and bite scars suggest significantly more intraspecific fighting among these experimental populations. In 2018, we analysed the chemical signal design of males in each of the experimental populations and compared it to the chemical signals of the source population. We found that males consistently presented a significantly more complex chemical signal compared to the source population. Moreover, their chemical signals were marked by high proportions of octadecanoic acid, oleic acid and α-tocopherol, the three compounds that are known to be associated with lizard territoriality and mate choice. Our island introduction experiment thus suggests that the chemical signal design of animals can shift rapidly and predictably in novel ecological contexts.
Μελέτες στην επικοινωνία των ζώων έχουν τεκμηριώσει πολλές ταχείες, εξαρτώμενες από το περιβάλλον, αλλαγές στον σχεδιασμό οπτικών και ακουστικών σημάτων. Αντίθετα, λίγα είναι γνωστά για την ικανότητα των Σπονδυλοζώων να αποκρίνονται γρήγορα σε αλλαγές των χημικών σημάτων, πλαστικά ή προκαθορισμένα. Τέσσερα χρόνια αφού εισήχθησαν σαύρες σε νησίδες στο πλαίσιο πειράματος, θελήσαμε να προσδιορίσουμε εάν ο σχεδιασμός των χημικών σημάτων των πειραματικών πληθυσμών διέφερε από αυτόν του μητρικού πληθυσμού. Το 2014 μεταφέραμε αιγαιόσαυρες (Podarcis rhardii) από ένα μεγάλο νησί με υψηλή θήρευση (Νάξος) σε πέντε νησίδες δίχως θηρευτές. Οι μέσες πληθυσμιακές πυκνότητες πενταπλασιάστηκαν κατά τα τέσσερα επόμενα χρόνια ενώ οι πληγές από δαγκώματα σαυρών υποδεικνύουν σαφώς πιο ισχυρό ενδοειδικό ανταγωνισμό στις νησίδες. Το 2018, αναλύσαμε το σχεδιασμό των χημικών σημάτων των αρσενικών σε κάθε πειραματικό πληθυσμό και τους συγκρίναμε με αυτόν του μητρικού πληθυσμού. Βρήκαμε ότι τα αρσενικά από τις νησίδες έφεραν ένα σταθερά πιο πολύπλοκο χημικό σχεδιασμό από το μητρικό πληθυσμό. Επιπλέον, τα χημικά τους σήματα χαρακτηρίζονταν από υψηλά ποσοστά από οκταδεκανοϊκά και ελαϊκά οξέα και α-τοκοφερόλη, τρία συστατικά που σχετίζονται με την χωροκρατικότητα των σαυρών και την επιλογή αρσενικών. Το πείραμα εισαγωγής σε νησίδες συνιστά ότι ο σχεδιασμό των χημικών σημάτων των ζώων μπορεί να αλλάξει γρήγορα και προβλέψιμα σε νέα οικολογικά περιβάλλοντα.
Keywords: Lacertidae; chemical signal design; experimental evolution; phenotypic plasticity.
© 2020 British Ecological Society.