Maatregelen om verspreiding van infectieziekten tegen te gaan worden door alle kuddedieren genomen (zoals afzondering), en zullen dus ook zeker door onze prehistorische voorouders zijn genomen. Infectieziektebestrijding is derhalve een van de oudste medische kundes, maar de bestrijders bij de GGD’en zijn als beroepsgroep nog maar kort geleden begonnen. Sinds de Wcpv (1990) dicteert dat iedere gemeente een GGD in stand moest houden en daarin onder meer deskundigheid ten behoeve van infectieziektebestrijding onder moet brengen zijn de ontwikkelingen snel gegaan. De disciplines, sociaal geneeskundigen en sociaal verpleegkundigen, hebben zich inhoudelijk snel in de breedte en in de diepte ontwikkeld. Deze ontwikkelingen gaan nog steeds door: inhoudelijke verdieping is noodzakelijk om steeds nieuwe problemen aan te kunnen en om aansluiting bij klinische en laboratoriumontwikkelingen te behouden, maar ook om te kunnen blijven voldoen aan de steeds hoger wordende maatschappelijke eisen ten aanzien van de bestrijding, én aan de eisen die we zelf stellen: op rationele wijze werken met evidence-based richtlijnen.