Introduction: The authors present their personal experience in qualifying and treating adult patients using veno-arterial (VA) extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) in postcardiotomy cardiogenic shock.
Aim: The aim of this study was to analyze the results of VA ECMO in patients with postcardiotomy cardiogenic shock. An analysis of the risk factors of postoperative mortality was also performed.
Material and methods: We analyzed the perioperative results of survivors and non-survivors of treatment using VA ECMO. We compared the number of days on VA ECMO therapy, types of cardiac surgical procedures, and the frequency of VA ECMO complications such as coagulation disorders, lower limb ischemia, cardiac tamponade, and renal replacement therapy.
Results: There were 27 patients treated with VA ECMO during the study period. The mean patient age was 45 ±16 years. The hospital mortality rate of patients treated with VA ECMO therapy was 70% (19/27). There were no significant differences between the groups of survivors and non-survivors regarding age, gender, admission type and coexisting diseases. Type of cardiac surgical procedure had no influence on mortality or complications of therapy using VA ECMO.
Conclusions: The VA ECMO can be an effective form of therapy in some patients in postcardiotomy cardiogenic shock.
Wstęp: Autorzy przedstawiają doświadczenia własne w kwalifikowaniu i prowadzeniu terapii dorosłych pacjentów we wstrząsie kardiogennym po operacjach serca, u których zastosowano membranowe natlenianie pozaustrojowe (ECMO) w konfiguracji żylno-tętniczej.
Cel: Głównym celem badania było przeprowadzenie analizy wyników leczenia pacjentów w ciężkim wstrząsie kardiogennym po operacjach kardiochirurgicznych leczonych z użyciem VA ECMO. Autorzy dokonali analizy czynników mających wpływ na przeżycie pacjentów leczonych VA ECMO. Materiał i metody Przeanalizowano przebieg leczenia z użyciem VA ECMO u pacjentów w pokardiotomijnym wstrząsie kardiogennym poprzez porównanie grupy pacjentów, u których leczenie zakończyło się pomyślnie, z grupą osób, które zmarły pomimo zastosowania VA ECMO. Analizie poddano liczbę dni terapii z użyciem VA ECMO, rodzaj operacji kardiochirurgicznej, a także częstość wystąpienia powikłań VA ECMO, takich jak zaburzenia krzepnięcia, niedokrwienie kończyn dolnych, tamponada serca i terapia nerkozastępcza. Do badania włączono wszystkich kolejnych chorych leczonych w naszym ośrodku, znajdujących się w pokardiotomijnym wstrząsie kardiogennym, u których zastosowano VA ECMO.
Wyniki: W badaniu wzięło udział 27 pacjentów poddanych terapii VA ECMO. Średni wiek chorych wynosił 45 ±16 lat, a śmiertelność szpitalna – 70% (19/27). W badaniu nie stwierdzono znaczących różnic pomiędzy grupą zmarłych pacjentów a grupą osób, u których leczenie zakończyło się pomyślnie, w zakresie wieku, płci, trybu przyjęcia oraz chorób towarzyszących. Rodzaj procedury chirurgicznej nie miał istotnego wpływu na śmiertelność i powikłania terapii z użyciem VA ECMO.
Wnioski: Membranowe natlenianie pozaustrojowe w konfiguracji żylno-tętniczej jest skuteczną formą leczenia niektórych pacjentów w ciężkim wstrząsie kardiogennym po operacjach kardiochirurgicznych.
Keywords: extracorporeal membrane oxygenation; postcardiotomy cardiogenic shock.