Kwasica ketonowa (DKA) jest najczęstszym ostrym powikłaniem cukrzycy typu 1 (T1DM) u dzieci. Spośród wszystkich ostrych powikłań cukrzycy typu 1 kwasica ketonowa związana jest z największym ryzykiem wystąpienia obrzęku mózgu. Celem pracy było przedstawienie stanu wiedzy dotyczącego oceny ryzyka wystąpienia obrzęku mózgu u pacjentów z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy typu 1. Szybkie zmiany osmolarności, zmniejszenie perfuzji tkanki mózgowej oraz zmniejszenie współczynnika dyfuzji z powodu dominacji płynu pozakomórkowego lub wpływu zwiększonej ilości ciał ketonowych na śródbłonek prowadzą do rozwoju DKA. Ocena stanu neurologicznego pacjenta jest podstawowym działaniem mającym na celu wczesne wykrycie obrzęku mózgu u pacjentów z kwasicą ketonową. Badania obrazowe: CT i NMR wykorzystywane w diagnostyce obrzęku mózgu nie zawsze korelują ze stanem klinicznym pacjenta, będąc równocześnie badaniami inwazyjnymi. Ocena zmian stężenia interleukiny-1 i stężenia interleukiny-8 wydaje się obiecującym sposobem oceny ryzyka wystąpienia powikłań neurologicznych, a także zapobiegania im. Uważna obserwacja pacjenta z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy typu 1 oraz zastosowanie właściwego leczenia nie pozwalają wykluczyć obrzęku mózgu, co skłania do poszukiwania nowych biomarkerów pozwalających na dokładniejszą ocenę ryzyka wystąpienia obrzęku mózgu.