Background: It has been shown that musicians are at risk of noise-induced hearing loss. The aim of the study has been to evaluate the temporary changes of hearing in the case of orchestral musicians after group rehearsals.
Material and methods: The study group comprised 18 orchestral musicians, aged 30-58 years old (mean: 40 years old) having 12-40 years (mean: 22 years) of professional experience. The temporary changes in hearing after group rehearsals were determined using transient-evoked otoacoustic emissions (TEOAEs). Noise exposures during group rehearsals were also evaluated.
Results: Musicians' hearing threshold levels were higher (worse) than expected for the equivalent non-noise-exposed population. Moreover, the high frequency notched audiograms were observed in some of them. After rehearsals, during which musicians were exposed to orchestral noise at A-weighted equivalent-continuous sound pressure level (normalized to 8-h working day) varied from 75.6-83.1 dB (mean: 79.4 dB). The significant post-exposure reductions of TEOAE amplitudes (approx. 0.7 dB) both for the total response and frequency bands of 2000 and 3000 Hz were noted. However, there were no significant differences between pre- and postexposure reproducibility of TEOAE.
Conclusions: Obtained results have confirmed that orchestral musicians are at risk of hearing loss due to their professional activities, even at exposures to orchestral noise less than the limit values for occupational noise.
Wstęp: Wykazano, że muzycy narażeni są na ryzyko utraty słuchu wywołanej hałasem. Celem pracy była ocena czasowych zmian słuchu u muzyków orkiestrowych po udziale w próbach zespołowych.
Materiał i metody: Badana grupa składała się z 18 muzyków orkiestrowych w wieku 20–58 lat (średnia: 40 lat) o stażu zawodowym 12–40 lat (średnia: 22 lata). Czasowe zmiany słuchu po próbach zespołowych wyznaczono na podstawie wyników badań emisji otoakustycznych przejściowych (transient-evoked otoacoustic emissions – TEOAE). Oceniono również poziom ekspozycji na hałas podczas prób zespołowych.
Wyniki: Próg słuchu muzyków był wyższy (gorszy) niż oczekiwany w równoważnej populacji nienarażonej na hałas. Ponadto w audiogramach części muzyków zaobserwowano „załamki” typowe dla działania hałasu wysokoczęstotliwościowe. Po próbach zespołowych, podczas których muzycy byli narażeni na hałas orkiestrowy o poziomie ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy (skorygowany charakterystyką częstotliwościową A) o wartościach 75,6–83,1 dB (średnia: 79,4 dB), zaobserwowano statystycznie istotne obniżenie amplitudy TEOAE (ok. 0,7 dB), zarówno w przypadku zbiorczej odpowiedzi, jak i w pasmach 2000 i 3000 Hz. Nie stwierdzono jednak istotnych różnic między wynikami powtarzalności TEOAE przed ekspozycją i po ekspozycji.
Wnioski: Uzyskane wyniki potwierdzają, że praca muzyków orkiestrowych wiąże się z ryzykiem uszkodzenia słuchu, nawet przy ekspozycji na hałas orkiestrowy nieprzekraczającej wartości dopuszczalnych dla hałasu w miejscu pracy.
Keywords: TEOAE; musicians; temporary changes in hearing; transient-evoked otoacoustic emission.
This work is available in Open Access model and licensed under a CC BY-NC 3.0 PL license.