Background: The aim of the study was to determine the occupational activity of epileptic patients. Particular attention was paid to employment of people with epilepsy, the way the workplace is informed about the disease, impact of education on employment opportunities and the relationship between clinical type of epilepsy and professional activity.
Material and methods: Patients were recruited from the neurological outpatient clinic in Warszawa and asked to fill in a customized questionnaire, containing questions on their socio-demographic, clinical and employment status.
Results: The study included 197 adult patients with epilepsy (64 professionally active and 133 inactive). As many as 47.7% of respondents declared that the disease impeded their employment, and 77.2% admitted that the occurrence of seizure at work had negatively affected their comfort. As many as 42.2% professionally active respondents had revealed the disease at work. There was a statistically significant difference between individuals with primarily generalized seizures and those with partial and secondarily generalized seizures (30.61% vs. 2.63%, p<0.05). Education had also a significant positive impact on employment (47.06% employed with university degree vs. 9.76% with primary education, p<0.05). No significant correlations between duration of the disease or number of the epileptic seizures, independent of their type and revealing the disease in the workplace, were observed (p>0.05). Neither current work status had impact on opinions about difficulties in finding a job (p>0.05).
Conclusions: Epilepsy is a great obstacle to finding and maintaining employment. Less than 1/2 of patients inform the workplace about their illness, mainly due to previous negative experiences. Since education significantly enables the employment, programs aimed at promoting vocational activation of patients should facilitate access to learning.
Wstęp:: Celem badania było poznanie aktywności zawodowej chorych na padaczkę. Badano formy zatrudnienia chorych, sposób informowania o chorobie w miejscu pracy, wpływ wykształcenia na możliwość znalezienia zatrudnienia oraz zależność między kliniczną postacią padaczki a aktywnością zawodową.
Materiał i metody:: Badaniem objęto pacjentów leczonych ambulatoryjnie w warszawskiej poradni neurologicznej. Opracowano ankietę zawierającą pytania charakteryzujące badaną grupę pod względem socjodemograficznym i klinicznym oraz dotyczące zatrudnienia.
Wyniki:: Do badania włączono 197 dorosłych chorych z rozpoznaną padaczką (64 aktywnych i 133 nieaktywnych zawodowo). Spośród badanych 47,7% zdeklarowało, że choroba utrudnia lub utrudniała im podjęcie pracy, a 77,2% przyznało, że wystąpienie napadu padaczkowego w pracy wpłynęło negatywnie na komfort pracy. W grupie czynnych zawodowo 42,2% osób poinformowało w miejscu zatrudnienia o chorobie – istotna statystycznie była różnica między chorymi z napadami pierwotnie uogólnionymi a ogniskowymi i wtórnie uogólnionymi (30,61% vs 2,63%, p < 0,05). Poziom wykształcenia istotnie wypływał na zatrudnienie (47,06% pracujących chorych z wykształceniem wyższym vs 9,76% z wykształceniem podstawowym, p < 0,05). Nie wykazano istotnych zależności między czasem trwania choroby lub liczbą napadów a informowaniem o chorobie w miejscu pracy (p > 0,05). Status zawodowy także nie wpływał na różnice w opiniach dotyczących utrudnień w znalezieniu pracy (p > 0,05).
Wnioski:: Padaczka jest istotną przeszkodą w podejmowaniu i utrzymaniu pracy. Mniej niż 1/2 chorych zatrudnionych (częściej chorzy z łagodniejszą postacią padaczki) mówi o swojej chorobie w miejscu pracy, prawdopodobnie z powodu wcześniejszych negatywnych doświadczeń. Czynnikiem sprzyjającym podjęciu i utrzymaniu pracy zawodowej chorych jest wykształcenie, dlatego programy wspierające zatrudnienie powinny ułatwiać dostęp do edukacji. Med. Pr. 2015;66(3):343–350.
Keywords: disability; employment; epilepsy; occupational activity; professional activation; social stigma.
This work is available in Open Access model and licensed under a CC BY-NC 3.0 PL license.