Introduction: There is a significant correlation between elevated LDL cholesterol (LDL-C) levels sustained from childhood and future vascular disease. The study aimed to evaluate the effectiveness and safety of the therapy chosen for children with lipid disorders.
Material and methods: The study group consisted of 37 children with increased LDL-C (13 boys) aged 8.99 ±4.03 years. After 6 months of behavioral treatment, study group was divided into G1 (n = 24) which continued non-pharmacological treatment supported by dietary supplements and G2 (n = 13) in which statin (5-10 mg/day) was added to non-pharmacological treatment. Analysis included: BMI Z-score, total cholesterol (TCh), LDL-C, HDL cholesterol (HDL-C) and triglycerides (TG) measured at several time points.
Results: The concentrations of TCh and LDL-C before treatment were significantly higher in G2 than in G1 (p < 0.001). Due to the treatment, these differences were no longer noticeable at the last visit. In G1 and G2 concentrations of TCh and LDL-C were reduced significantly, greater reduction after the treatment in TCh and LDL-C was observed in G2 than in G1. Moreover, in G1 we noticed reduction of TG after treatment (p < 0.05). The BMI Z-score did not change significantly through the treatment in both groups. G1 also showed a significant negative correlation between BMI Z-score and HDL-C before and after treatment (r = -0.57, p = 0.009; r = -0.52, p = 0.02). Same relationship was noticed also in G2 after treatment (r = 0.67, p = 0.05).
Conclusions: In children with dyslipidemia, regardless of its background, statin therapy is the most effective in lowering LDL-C. However, therapy with lipids-lowering supplements seems to be safe and effective.
Wprowadzenie: Istnieje istotna korelacja pomiędzy zwiększonym stężeniem cholesterolu LDL (LDL-C) w dzieciństwie a chorobami naczyniowymi w przyszłości. Celem pracy jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa wybranych terapii u dzieci z zaburzeniami gospodarki lipidowej.
Materiał i metody: Do grupy badanej włączono 37 dzieci z podwyższonym stężeniem LDL-C (13 chłopców, 24 dziewcząt) w wieku 8.99 ±4.03 roku. Po 6 miesiącach leczenia behawioralnego, grupa została podzielona na G1 (n = 24), która była leczona niefarmakologicznie i suplementami diety i G2 (n =13), leczona niefarmakologicznie i statynami (5–10 mg/dziennie). Analizie poddano: BMI Z-score, cholesterol całkowity (TCh), LDL-C, cholesterol HDL (HDL-C) i trójglicerydy (TG), których stężenia były oceniane kilkukrotnie w trakcie obserwacji.
Wyniki: Stężenia TCh i LDL-C przed leczeniem było istotnie wyższe w G2 niż w G1 (p < 0,001). Dzięki leczeniu różnice te nie były dłużej istotne na ostatniej wizycie. W G1 i G2 stężenia TCh i LDL-C spadły istotnie, istotnie większa redukcja stężenia TCh i LDL-C po leczeniu była obserwowana w G2 niż w G1. Co więcej, w G1 obserwowaliśmy również istotną redukcję stężenia TG po leczeniu (p < 0,05). BMI Z-score nie zmienił się istotnie w badanych grupach w trakcie leczenia. Ponadto w G1 stwierdzono istotną korelację pomiędzy BMI Z-score i HDL-C przed terapią i po leczeniu (r = –0,57, p = 0,009; r = –0,52, p = 0,02, odpowiednio). Taka korelacja była również obecna w G2 po leczeniu (r = –0,67, p = 0,05).
Wnioski: U dzieci z dyslipidemią, niezależnie od jej przyczyny, leczenie statynami jest najbardziej efektywne w redukcji LDL-C. Aczkolwiek, leczenie suplementami diety wpływającymi na profil lipidowy wydaje się również skuteczne i bezpieczne.
Keywords: dyslipidemia; hypercholesterolemia; statins.; children.