Background: This is the first update of a review published in 2010. While calcium channel blockers (CCBs) are often recommended as a first-line drug to treat hypertension, the effect of CCBs on the prevention of cardiovascular events, as compared with other antihypertensive drug classes, is still debated.
Objectives: To determine whether CCBs used as first-line therapy for hypertension are different from other classes of antihypertensive drugs in reducing the incidence of major adverse cardiovascular events.
Search methods: For this updated review, the Cochrane Hypertension Information Specialist searched the following databases for randomised controlled trials (RCTs) up to 1 September 2020: the Cochrane Hypertension Specialised Register, the Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL 2020, Issue 1), Ovid MEDLINE, Ovid Embase, the World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform, and ClinicalTrials.gov. We also contacted the authors of relevant papers regarding further published and unpublished work and checked the references of published studies to identify additional trials. The searches had no language restrictions.
Selection criteria: Randomised controlled trials comparing first-line CCBs with other antihypertensive classes, with at least 100 randomised hypertensive participants and a follow-up of at least two years.
Data collection and analysis: Three review authors independently selected the included trials, evaluated the risk of bias, and entered the data for analysis. Any disagreements were resolved through discussion. We contacted study authors for additional information.
Main results: This update contains five new trials. We included a total of 23 RCTs (18 dihydropyridines, 4 non-dihydropyridines, 1 not specified) with 153,849 participants with hypertension. All-cause mortality was not different between first-line CCBs and any other antihypertensive classes. As compared to diuretics, CCBs probably increased major cardiovascular events (risk ratio (RR) 1.05, 95% confidence interval (CI) 1.00 to 1.09, P = 0.03) and increased congestive heart failure events (RR 1.37, 95% CI 1.25 to 1.51, moderate-certainty evidence). As compared to beta-blockers, CCBs reduced the following outcomes: major cardiovascular events (RR 0.84, 95% CI 0.77 to 0.92), stroke (RR 0.77, 95% CI 0.67 to 0.88, moderate-certainty evidence), and cardiovascular mortality (RR 0.90, 95% CI 0.81 to 0.99, low-certainty evidence). As compared to angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitors, CCBs reduced stroke (RR 0.90, 95% CI 0.81 to 0.99, low-certainty evidence) and increased congestive heart failure (RR 1.16, 95% CI 1.06 to 1.28, low-certainty evidence). As compared to angiotensin receptor blockers (ARBs), CCBs reduced myocardial infarction (RR 0.82, 95% CI 0.72 to 0.94, moderate-certainty evidence) and increased congestive heart failure (RR 1.20, 95% CI 1.06 to 1.36, low-certainty evidence).
Authors' conclusions: For the treatment of hypertension, there is moderate certainty evidence that diuretics reduce major cardiovascular events and congestive heart failure more than CCBs. There is low to moderate certainty evidence that CCBs probably reduce major cardiovascular events more than beta-blockers. There is low to moderate certainty evidence that CCBs reduced stroke when compared to angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitors and reduced myocardial infarction when compared to angiotensin receptor blockers (ARBs), but increased congestive heart failure when compared to ACE inhibitors and ARBs. Many of the differences found in the current review are not robust, and further trials might change the conclusions. More well-designed RCTs studying the mortality and morbidity of individuals taking CCBs as compared with other antihypertensive drug classes are needed for patients with different stages of hypertension, different ages, and with different comorbidities such as diabetes.
پیشینه: این نخستین نسخه بهروز شده از مروری است که در سال 2010 منتشر شد. در حالی که تجویز مسدود کنندههای کانال کلسیم (calcium channel blockers; CCBs) اغلب به عنوان داروی خط اول درمان هیپرتانسیون توصیه میشوند، تاثیر آنها بر پیشگیری از حوادث قلبیعروقی، در مقایسه با دیگر گروههای دارویی ضد‐هیپرتانسیون، همچنان مورد بحث است. اهداف: تعیین این که CCBهای مورد استفاده به عنوان درمان خط اول هیپرتانسیون، متفاوت از دیگر گروههای دارویی ضد‐هیپرتانسیون در کاهش بروز حوادث عمده قلبیعروقی هستند یا خیر. روشهای جستوجو: در این مرور بهروز شده، متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، بانکهای اطلاعاتی زیر را تا 1 سپتامبر 2020 جستوجو کرد: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2020، شماره 1)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ پلتفرم بینالمللی پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. همچنین با نویسندگان مقالات مرتبط در رابطه با کارهای منتشر شده و منتشر نشده دیگر تماس گرفته و منابع مطالعات منتشر شده را برای شناسایی کارآزماییهای تکمیلی بررسی کردیم. جستوجوها هیچ گونه محدودیتی را از نظر زبان نگارش مطالعه اعمال نکردند. معیارهای انتخاب: کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای که CCBهای خط اول را با دیگر گروههای دارویی ضد‐هیپرتانسیون مقایسه کرده، حداقل 100 شرکتکننده تصادفیسازی شده مبتلا به هیپرتانسیون داشته، و حداقل دو سال بازه زمانی پیگیری را گزارش کردند. گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها: سه نویسنده مرور بهطور مستقل از هم کارآزماییهای وارد شده را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی، و دادهها را برای آنالیز وارد کردند. هر گونه اختلافنظری از طریق بحث و تبادل نظر، حلوفصل شد. برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. نتایج اصلی: این بهروزرسانی، شامل پنج کارآزمایی جدید است. در مجموع 23 RCT (18 مورد دیهیدروپیریدینها (dihydropyridines)، 4 مورد غیر‐دیهیدروپیریدینها، 1مورد نامشخص) را با 153,849 شرکتکننده مبتلا به هیپرتانسیون وارد کردیم. مورتالیتی به هر علتی، میان CCBهای درمان خط اول و دیگر گروههای دارویی ضد‐هیپرتانسیون، تفاوتی نداشت. CCBها در مقایسه با دیورتیکها، احتمالا میزان وقوع حوادث قلبیعروقی عمده (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00 تا 1.09؛ P = 0.03) و حوادث مرتبط با نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.37؛ 95% CI؛ 1.25 تا 1.51؛ شواهد با قطعیت متوسط) را افزایش دادند. CCBها در مقایسه با بتا‐بلاکرها منجر به کاهش پیامدهای زیر شدند: حوادث عمده قلبیعروقی (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.77 تا 0.92)، سکته مغزی (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.67 تا 0.88؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و مورتالیتی قلبیعروقی (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.81 تا 0.99؛ شواهد با قطعیت پائین). CCBها در مقایسه با مهار کنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin‐converting enzyme; ACE)، باعث کاهش خطر وقوع سکته مغزی (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.81 تا 0.99؛ شواهد با قطعیت پائین) و افزایش خطر نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.28؛ شواهد با قطعیت پائین) شدند. CCBها در مقایسه با مهار کنندههای گیرنده آنژیوتانسین (angiotensin receptor blockers; ARBs) باعث کاهش خطر وقوع انفارکتوس میوکارد (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.94؛ شواهد با قطعیت متوسط) و افزایش خطر نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.36؛ شواهد با قطعیت پائین) شدند. نتیجهگیریهای نویسندگان: برای درمان هیپرتانسیون، شواهدی با قطعیت متوسط وجود دارد که دیورتیکها خطر بروز حوادث عمده قلبیعروقی و نارسایی احتقانی قلب را بیش از CCBها کاهش میدهند. شواهدی با قطعیت پائین تا متوسط به دست آمد که CCBها احتمالا بیشتر از بتا‐بلاکرها منجر به کاهش حوادث عمده قلبیعروقی میشوند. شواهدی با قطعیت پائین تا متوسط حاکی از آن است که CCBها در مقایسه با مهار کنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، باعث کاهش خطر بروز سکته مغزی شده و در مقایسه با مسدود کنندههای گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) به کاهش خطر وقوع انفارکتوس میوکارد میانجامند، اما احتمال وقوع نارسایی احتقانی قلبی را در مقایسه با مهار کنندههای ACE و ARBها بیشتر میکنند. بسیاری از تفاوتهای یافت شده در مرور فعلی قوی نیستند، و انجام کارآزماییهای بیشتر، ممکن است نتیجهگیری را تغییر دهد. انجام RCTهای بیشتری با روش انجام خوب که به مطالعه مورتالیتی و موربیدیتی در افراد دریافت کننده CCBها در مقایسه با دیگر گروههای داروهای ضد‐هیپرتانسیون در بیماران مبتلا به مراحل مختلف هیپرتانسیون، در سنین مختلف، و با بیماریهای همراه مختلف مانند دیابت بپردازند، مورد نیاز است.
Copyright © 2022 The Cochrane Collaboration. Published by John Wiley & Sons, Ltd.