Objectives: The aim of the study was to evaluate metabolic control in insulin pump therapy (IPT) in late adolescents and young adults with type 1 diabetes mellitus.
Material and methods: The study was conducted in 86 subjects with type 1 diabetes, and included 45 patients aged 16-19 years (mean 17.6±1.2) treated in a pediatric outpatient clinic and 41 subjects aged 19-26 years (mean 22.8±2.2) treated in an adult outpatient clinic of the same university hospital, who received the same refund of IPT.
Results: Late adolescents had a lower BMI (22.7±2.9 kg/m2 vs. 24.2±3.2 kg/m2; P<0.05), higher HbA1c (69.4±15.1 mmol/mol vs. 58.5±11.8 mmol/mol; P<0.001) and mean blood glucose levels (10.4±2.6 mmol/l vs. 9.2±1.4 mmol/l, P<0.05), and received higher insulin doses per day (0.85±0.23 IU/kg vs. 0.65±0.13 IU/kg; P<0.001). The mean diabetes and IPT duration, number of visits, basal/bolus insulin ratio, number of insulin boluses, blood glucose tests and the episodes of hypoglycemia were similar.
Conclusions: Metabolic control in late adolescents with type 1 diabetes on IPT is significantly worse than in young adults, despite higher doses of insulin and very similar way of treatment and self-control. This may be related to the patients age or the less rigorous approach to therapeutic recommendations resulting from pediatric diabetes care.
Znaczny postęp, jaki dokonał się w ostatnich latach w leczeniu cukrzycy, nie przełożył się na uzyskanie optymalnego wyrównania metabolicznego cukrzycy typu 1, zwłaszcza u młodzieży i młodych dorosłych. Cel pracy. Celem badania była ocena wyrównania cukrzycy typu 1 u starszej młodzieży i młodych dorosłych leczonych metodą osobistej pompy insulinowej (OPI). Materiał i metody. Do badania zostało włączonych 86 osób – w tym 45 osób w wieku 16–19 lat (śr. 17,6±1,2) w poradni diabetologiczno-pediatrycznej i 41 osób w wieku 19–26 lat (śr. 22,8±2,2) w poradni diabetologicznej dla dorosłych tego samego szpitala uniwersyteckiego. Obie grupy miały taki sam stopień refundacji leczenia. Wyniki. Starsza młodzież miała niższy wskaźnik BMI (22,7±2,9 kg/m2 vs. 24,2±3,2 kg/m2); P<0,05, wyższe stężenie HbA1c (69,4±15,1 mmol/mol vs. 58,5±11,8 mmol/mol; P<0,001) i średnie glikemie (10,4±2,6 mmol/l vs. 9,2±1,4 mmol/l, P<0,05) oraz otrzymywała większe dzienne dawki insuliny (0,85±0,23 IU/kg vs. 0,65±0,13 IU/kg; P<0,001). Średnie czasy trwania cukrzycy oraz terapii pompą insulinową, liczba wizyt w przychodni, wskaźnik baza/bolusy, liczba bolusów, liczba pomiarów glikemii i epizodów hipoglikemii były podobne. Wnioski. Wyrównanie metaboliczne u starszej młodzieży z cukrzycą typu 1 leczonej metodą OPI jest istotnie gorsze niż u młodych dorosłych leczonych w ten sam sposób, mimo stosowania większych dawek insuliny i bardzo podobnego sposobu prowadzenia terapii i samokontroli. Być może, jest to związane z samym wiekiem pacjentów lub mniej rygorystycznym podejściem do zaleceń terapeutycznych, wynikającym z opieki diabetologiczno-pediatrycznej.
Keywords: type 1 diabetes mellitus, insulin pump therapy, glycemic control, adolescents, young adults.
© Polish Society for Pediatric Endocrinology and Diabetology.