Introduction: Aortic valve replacement (AVR) with a mechanical prosthesis is not free from late complications.
Aim: To evaluate the prevalence of subclinical hemolysis after AVR with On-X prostheses and assess its impact on long-term outcomes.
Material and methods: The prospective study included 84 consecutive patients aged 58.3 ±10.3 years who underwent AVR. They were retrospectively split into group H (n = 12; 14.3%) with prosthesis-related subclinical hemolysis and a control group (C; n = 72; 85.7%). All operations were performed via median sternotomy using cardio-pulmonary bypass. At the end of follow-up, echocardiography was carried out and blood samples for morphology and biochemistry (lactate dehydrogenase (LDH), bilirubin, haptoglobin) were taken.
Results: The rate of subclinical hemolysis in patients with properly working prostheses was 14.3% and it was the highest (33.3%) for the smallest valves. Although an improvement in functional status was noted in both groups, it was less evident in group H than in group C (p = 0.007). At the end of follow-up, 97.2% in group C and 75.0% in group H were found in NYHA classes I and II. Patients in group H had significantly lower hemoglobin, hematocrit, and haptoglobin and higher LDH activity than group C subjects. In group H, systolic gradients of On-X valves were higher whereas effective orifice area was smaller than in group C.
Conclusions: Our study proved that prosthesis-induced subclinical hemolysis is seen even after implantation of the latest generation mechanical prostheses, particularly of small diameter, and its degree may impact late outcome.
Wstęp: Wymiana zastawki aortalnej (AVR) na protezę mechaniczną nie jest pozbawiona późnych powikłań.
Cel: Ocena częstości występowania późnej hemolizy po zabiegach AVR z zastosowaniem protez On-X i jej wpływu na odległe wyniki kliniczne.
Materiał i metody: Prospektywnym badaniem objęto 84 kolejnych chorych w wieku 58,3 ±10,3 roku, których poddano zabiegom AVR. Podzielono ich retrospektywnie na grupę H (n = 12; 14,3%) z subkliniczną hemolizą zależną od protezy oraz na grupę kontrolną (C; n = 72; 85,7%). Wszystkie operacje wykonano ze sternotomii pośrodkowej z użyciem krążenia pozaustrojowego. Na zakończenie okresu obserwacji wykonywano badania echokardiograficzne oraz pobierano krew do badań morfologicznych i biochemicznych (dehydrogenaza mleczanowa (LDH), bilirubina oraz haptoglobina).
Wyniki: Zjawisko subklinicznej hemolizy obserwowano u 14,3% osób z prawidłowo funkcjonującymi protezami mechanicznymi, przy czym najczęściej u ludzi z zastawkami o najmniejszej średnicy (33,3%). Poprawę wydolności układu krążenia obserwowano w obu grupach, jednak w grupie H była ona mniej wyraźna niż w grupie C (p = 0,007). Na zakończenie okresu obserwacji odległej 97,2% pacjentów w grupie C i 75,0% w grupie H znajdowało się w klasach NYHA I i II. Chorzy w grupie H mieli istotnie mniejsze stężenie hemoglobiny, haptoglobiny i niższy hematokryt niż osoby z grupy kontrolnej. W grupie H gradient skurczowy przez protezy On-X był wyższy, a efektywna powierzchnia ujścia istotnie mniejsza niż w grupie C.
Wnioski: Badanie dowiodło, że nawet w najnowszej generacji protez mechanicznych, szczególnie o małej średnicy, stwierdza się zależną od zastawek subkliniczną hemolizę, a jej nasilenie może mieć wpływ na odległe wyniki kliniczne.
Keywords: aortic stenosis; aortic valve replacement; hemolysis; late outcome; mechanical prosthesis.