Częstość zachorowań na cukrzycę typu 1 (T1D) wciąż wzrasta. Pacjenci z T1D należą do grupy zwiększonego ryzyka rozwoju innych chorób autoimmunologicznych ze względu na podobne patogenetyczne podłoże zaburzeń. Wraz z czasem trwania choroby pacjenci narażeni są na występowanie powikłań. Jednym z nierzadko występujących objawów jest anemia. Kiedy wykluczy się podstawowe przyczyny występowania anemii, w diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę prawdopodobieństwo obecności towarzyszącej choroby z autoagresji – autoimmunologicznego zanikowego zapalenia żołądka. Do jej objawów zalicza się nie tylko anemia makrocytarna, spowodowana niedoborem witaminy B12, ale także mikrocytarna – z niedoboru żelaza, a także niespecyficzne objawy neurologiczne. Zwykle autoimmunologiczne zanikowe zapalenie żołądka oraz jego ciężka postać – anemia złośliwa rozwijają się bezobjawowo przez wiele lat, często pozostają niezdiagnozowane. Z tego powodu pacjenci z DMT1 powinni podlegać okresowej kontroli w celu wczesnego wykrycia nieprawidłowości. Przeciwciała przeciwko komórkom okładzinowym żołądka, skierowane przeciwko H+/K+ ATP-azie, są dobrym markerem służącym do skriningu. U chorych z DMT1 występują ze zwiększoną częstością, co sprawia, że zaliczają się oni do grupy wysokiego ryzyka rozwoju choroby. Istnieją sugestie konieczności wykonywania regularnych oznaczeń: APCA, morfologii, żelaza, witaminy B12 oraz poziomu gastryny, jednak nie są one ujęte w oficjalnych wytycznych polskich i zagranicznych.