Plasma-cell neoplasms are classically categorized into four groups as: multiple myeloma (MM), plasma-cell leukemias, solitary plasmacytomas (SP) of the bone (SPB), and extramedullary plasmacytomas (EMP). These tumors may be described as localized or diffuse in presentation. Localized plasma-cell neoplasms are rare, and include SP of the skeletal system, accounting for 2-5% of all plasma-cell neoplasms, and EMP of soft tissue, accounting for approximately 3% of all such neoplasms. SP is defined as a solitary mass of neoplastic plasma cells either in the bone marrow or in various soft tissue sites. There appears to be a continuum in which SP often progresses to MM. The main treatment modality for SP is radiation therapy (RT). However, there are no conclusive data in the literature on the optimal RT dose for SP. This review describes the interrelationship of plasma-cell neoplasms, and attempts to determine the minimal RT dose required to obtain local control.
Plazma hücre malignitesi klasik olarak dört gruptur: multiple myelom (MM), plazma hücre lösemisi, kemik yerleşimli soliter plazmasitom (SPB) ve ekstrameduller yerleşimli plazmasitom (EMP). Lokalize plazma hücre malignitesini iskelet sistemi yerleşimli SP ve EMP oluşturur. Plazmasitoma birçok farklı şekilde tanımlanabilir. Çoğunlukla kemik iliğinde veya yumuşak dokuda plazma hücrelerinden oluşan bir kitle şeklinde görülür. Henüz, soliter plazmositomların MM’a dönüşümü arasindaki ilişki tam olarak tanımlanmamıştır. Soliter plazmositomlar, hem SPB hem de EMP için ana tedavi radyoterapidir. Ancak, SP için uygun tedavi dozu için ortak bir data yoktur. Lokal kontrol için optimal doz hastalığın yerine ve boyutuna bağlı olarak 30 ve 50 Gy arasında değişmektedir. Bu derlemede lokal kontrol için minimal RT dozu tanımlanmaya çalışılmıştır.